Ŝal' de
ĉeriza kolor'
malnova rusa romanco,
tr. Valentin Melnikov
Pri l' pasinto mi tute ne revas,
ne bedaŭras, sed restas memor',
kiun ĉiam denove relevas
tiu ŝal' de ĉeriza kolor'.
Tiu ŝal' kovris min dum renkonto.
Pri la am' diris li en sincer'.
La vizaĝon mi ŝirmis kun honto,
dum kisadis li min kun tener'.
Dum disiĝo li diris ĉagrene:
«Adiaŭo ja estas dolor'.
Vian belon ornamas konvene
tiu ŝal' de ĉeriza kolor'».
Pri l' pasinto ne revas mi tute,
Nur la koron sufokas angor',
kaj al brusto alpremas mi mute
ŝalon de la ĉeriza kolor'.
|
Тёмно-вишнёвая
шаль
старинный русский
романс
Я о прошлом теперь не мечтаю,
и мне прошлого больше не жаль,
Только много и много напомнит
эта тёмно-вишнёвая шаль.
В этой шали я с ним повстречалась,
в ней меня он любимой назвал.
Я стыдливо лицо закрывала,
а он нежно меня целовал.
Говорил мне: «Прощай, дорогая,
расставаться с тобою мне жаль.
Как к лицу тебе – слышишь, родная –
эта тёмно-вишнёвая шаль».
Я о прошлом теперь не мечтаю,
только сердце сдавила печаль,
и я молча к груди прижимаю
эту тёмно-вишнёвую шаль.
|