Valentin Melnikov
(libera traduko de parodia kanto de L. Kaganov)
|
Ты ушла рано утром – Собралась в один миг. На подушке остался Твой зеленый парик. Ты оставила зубы, Не взяла в этот раз И контактные линзы И искусственный глаз. Накладные ресницы Не взяла ты с собой, Уши, брови и ногти, Аппарат слуховой, Две руки из пластмассы, Два протеза ноги, Две груди надувные И вставные мозги. Я сижу размышляю – До меня вдруг дошло: Раз все это осталось, Так чего же ушло?!! |
Ŝi forlasis subite min en tiu maten'. Ŝia verda peruko restis sur la kusen'. Lasis ŝi en banĉambro sur la glata kahel' ceramikan dentaron kun la tuta makzel'. Ŝi ne prenis la ungojn, kaj sur tabla angul' kuŝas la okulvitroj kaj la vitra okul'. Restis sur la tapiŝo, forgesitaj en hast', du protezoj de kruroj kaj du manoj el plast', brovoj kaj okulharoj laŭ la moda fason', la oreloj kaj lipoj, mamoj el silikon'. Sur la lito sidante, pensas mi en stupor': ja se restis ĉi tio – kio do iris for? |