|
Stelo Venus' super tero aperis,
rememorigis pri fora tener'...
Kiam renkontis mi vin, same helis
stelo Venus' super ter'.
De tiu temp' kun fidel' mi rigardas
noktan ĉielon, serĉante je l' stel'.
Amo kvieta al vi flagre ardas
de tiu temp' kun fidel'.
Tamen disigas nin sort' kaj destino;
mi ne revidos vin, certe, ĝis mort'.
Firme mi amis vin, ho karulino,
tamen disigas nin sort'.
Sur malproksima teren' mi sopiros,
amon kaŝinte en kor' kun ĉagren'.
Ĉiuvespere la stelon admiros
sur malproksima teren'.
Vidu ĝin foje kun trista silento, –
niaj rigardoj kuniĝos en dist'...
Ke reviviĝu la am' por momento,
vidu ĝin foje kun trist'...
|
Зорка Венера ўзышла над зямлёю,
светлыя згадкi з сабой прывяла...
Помнiш, калi я спаткаўся з табою,
зорка Венера ўзышла.
З гэтай пары я пачаў углядацца
ў неба начное i зорку шукаў.
Цiхiм каханнем к табе разгарацца
з гэтай пары я пачаў.
Але расстацца нам час наступае;
пэўна, ўжо доля такая у нас.
Моцна кахаў я цябе, дарагая,
але расстацца нам час.
Буду ў далёкім краю я нудзіцца,
ў сэрцы любоў затаіўшы сваю;
кожную ночку на зорку дзівіцца
буду ў далёкім краю.
Глянь іншы раз на яе, – у расстанні
там з ёй зліём мы пагляды свае...
каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
глянь іншы раз на яе...
|
Romanco
Ne alportas kvieton la tago, nek nokta obskur',
ja per flamo infera bruligas min am' en tortur'.
Sed konatas ja: por ke mildiĝu dolor' en brulvund',
vi almetu malvarmon, plej bone konvenas la grund'.
Do pacigu min, tero humida, enprenu vi min
por estingi suferojn kaj revojn pri la amatin'.
|
|
Раманс
Не знайсці мне спакою ні цёмнаю ноччу, ні днём,
бо любоў мяне мучыць і паліць пякельным агнём.
Але ведама: каб, апаліўшыся, боль заглушыць,
трэба толькі да раны халоднай зямлі прылажыць.
Пэўна, прыйдзецца мне пахавацца ў сырую зямлю,
каб уцішыць мучэнні і тую забыць, што люблю.
|
|
Trioleto
Rigardis foje mi al sun',
nun la okuloj ne plu vidas.
Sed mi l' eternan nokton spitas -
Rigardis foje mi al sun'!
Kaj, kvankam ĉiuj min priridas,
mi la respondon donas nun:
Rigardis foje mi al sun',
nun la okuloj ne plu vidas.
|
Трыялет
Калісь глядзеў на сонца я,
мне сонца асляпіла вочы.
Ды што мне цемень вечнай ночы –
Калісь глядзеў на сонца я!
Няхай усе з мяне рагочуць,
адповедзь вось для іх мая:
Калісь глядзеў на сонца я,
мне сонца асляпіла вочы.
|