Sekretaj sonetoj

Por ke neniu devu ion perdi
el la edifo de ĉi tiu libro,
nun mi klarigos ĉiujn vortojn novajn,
kaj eĉ malnovajn, kiujn ĉiu uzas,
Sed kiujn la Akademio Moŝta
ĝis nun rifuzis oficialigi,
kaj ankaŭ vortojn iom tro vulgarajn,
kiuj neniam oficialiĝos,
sed kiuj estas agrablege "sukaj",
kaj ĝis nun nekonataj aŭ mankantaj.
Ekzemple por paroli pri l' virino
laŭ Schwartz "cedanta virton po detalo",
ni bone devis nin per spir' provizi,
ke trejni nian langon, eldirante
"ĉiesulino", "prostituitino".
Jen al vi: meretrico kaj putino.
Elektu do, aŭ uzu ilin ambaŭ
(nu, ne la inojn mem, sed nur la vortojn).
Sed mi tro deflankiĝis, mi daŭrigas:
do mi klarigos ĉiujn novajn vortojn,
atentu, ili sekvos alfabete
kun la klarigoj, kaj eĉ kun ekzemploj,
laŭ manier' de Kabe kaj de l' Plena
Vortar' de SAT. Okulojn viajn streĉu!

Agapo estas amregalo sankta,
komuniiĝo de l' prakristanaro.

Aperti? Jen la senc': malmalmalfermi.

Ascendi estas supreniri monton,
suriri tramon, trajnon, veturilon,
eĉ oni povas diri ankaŭ tion,
ke ĉevalinon virĉeval' ascendas.

Cico: karesa nomo de mampinto;
la suĉinfano nutras sin cicante.

La damo estas simple sinjorino,
sed malpli longa kaj internacia,
do kial signu nur kartludan damon
ĉi bela vort', havanta kaŝan sencon,
ĉar damo en si kaŝas ja la amon.

Deflori estas dolĉa vort': prepari
per sanga operacieto karnlanceta
baritan vojon de virgulineto
por posta ofta, pli komforta iro.

Kaj drasta estas krudefika, signas
efikon de tro fortaj laksigiloj,
sed ankaŭ krudan kaj sentaktan agon.

Ni diras drivi, se la akvofluo
el la direkto ŝipon deflankigas.
Ekzemple, se kunsidas en boato
junul' kaj junulin', kaj la junulo
remilon sian ĵetas el la mano,
kaj inter kisoj per remil' alia
klopodas remi en pli dolĉan rodon,
la bark' feliĉa drivas per la fluo.

Ekrano estas forna ŝirmtabulo,
aŭ meblo, por forbari ĉambroparton;
por trovi ĝin pli poezia, post ĝi
imagu belulinon en ĉemizo.

La faltoj estas sulkoj sur la haŭto,
malbelaj ili estas sur l' vizaĝo,
sed dolĉe tiklas en la ingo ina.

La feto estas ido en utero,
naĝanta dolĉe en la fetfluido.

Kaj fiki? Ĝena vort', sed ĝin abunde
klarigas la soneto tridekkvina.

Ni fuĝas, kiam ŝtele ni forkuras
de l' teda edzo aŭ rigora patro,
fuĝigas la amanto amatinon.

Generi estas fiki, sed efike,
aŭ per popola dir', infanon fari.

La glano estas kverkofrukto, kaj
ĉi-sence estas ĝi oficiala,
sed estas ankaŭ medicina vorto;
butonon signas de la vira klabo,

kaj por klareco plena ni malkaŝas,
ke klabo estas batalbastonego.

La senc' de hasti estas rapidegi.
Ekzemple, oni hastas am-avide,
se oni ne malvestas delikate
la amatinon, sed malpacience
per kruda man' disŝiras de la brusto
ĝis la genuoj robon kaj ĉemizon.

Humida estas la volupta buŝo,
humida estas la malsupra, dolĉa
virinpordeto dum la ekscitiĝo,
humida estas la lit-tol' de l' knabo,
se li sonĝante, ĝuis en duopo,
kion maldorme sola li ĝuadas,
melkante ĉuron el la kakaceto.
(La vorton ĉuro certe vi divenas:
ĝi estas suk' virinon asperganta.)
Sed kial klarigadi plu sen fino,
oficiale estas ĝi malseka.

Impeta estas forte, arde viva,
sinĵete, salte vigla, fervorega.
Okazis jam, ke tro impeta Bubo
detruis, kion ĝi antaŭe faris.

La kaco estas la vulgara nomo
de l' virorgano (el itala cazzo).
Ni havas ja "penison", sed ĝi estas
scienca vort', sen familiareco;
aŭdante ĝin ni sentas kuracistan
odoron (ne agrablan ĉi-rilate).
Nur "kaco" taŭgas en parol' de viro,
kaj ankaŭ en buŝeto de virino.
(Ne miskomprenu min, mi nur aludas
tiujn sekretajn interparoladojn,
dum kiuj la anĝelaj ĉarmulinoj
porketas inter si kun granda ĝuo,
kaj per la sukaj vortoj kaj esprimoj
konkuras meritplenan kaporalon.)
Eĉ, mi proponus por infanpeniso,
por tiu ĉarma, kurba vermiĉelo,
kaŝanta en si tiom de esperoj,
apartan vorton, ludan, ŝercan, ĉarman,
kun duobligo de l' silab unua
nomante ĝin petole kakaceto.

Kaj kaki? Nu, mi nomu ĝin malmanĝi,
sed ne per vomo, tute male, sube,
aŭ per esprimo pleba: naski merdon.

Klozeto estas bela konkeraĵo
de la kulturaj tempoj higienaj.
La angloj tute rajte ja fieras
pri la eltrovo de l' akvoklozeto,
signita per la du literoj WC.
Kaj tre sendanke estas malhonori
ĉi trankviligan ejon per du nuloj.

Kondomo (en la SAT-vortar' kondono)
estas surtuto guma, kiun portas
la Bubo, se ĝi timas nazkataron,
kaj ĝi malhelpas naskon; sed atentu:
ekzistas homoj, kiuj dankas sian
ekziston al kondomo ŝiriĝinta.

Kriĉi signifas: akcipitre krii.

Langvora oni sternas sin en lito
post la kaj-tiel-plua amnumero
(rigardu la soneton dudeksesan).
Precizklarige do "langvoro" estas
la korpa kaj anima malstreĉiĝo.

Lasciva: voluptama aŭ fik-ama.

Libido: seksinstinkto, seksimpulso.

Kulmino estas la plej alta punkto,
ekzemple, dum amumo la orgasmo.
Kaj la orgasmo? Mi klarigos sube.

Lingamo estas hinda nom' de l' Membro,
la virsimbol' de l' hinda dio Ŝiva.
Ĝin la hindinoj kultas en la templo;
virinoj niaj, saĝe, nur en lito.

Masturbi estas seksvolupti sola,
aŭ tre obscene melki sian voston;
aŭ pri virino: fingri sian ingon,
per knaba vort' familiara: ĉuri.
La SAT-vortaro nomas ĝin "onani",
kaj tio estas tre komuna vorto,
kvankam la bona Onan el Biblio
ja ne onanis, sed regule fikis;
li nur eltiris membron antaŭ ŝpruco,
ĉar li domaĝis la valoran ĉuron
al la gravedigenda bofratino.

Mergi signifas meti en fluidon,
enprofundiĝi.

Nupto estas bela
kaj poezia nom' de geedziĝo,
signante krom la festo, la esencon.

Obscena estas malĉasteme kruda.

Obskura estas la feliĉa ĉambro
post la esting' de l' lampo superflua,
ĉar nek por manĝo, nek por am' necesas
la lumo. Ĉiu ja, eĉ en obskuro
trafas la respektivan aperturon.

La onomatopeo, poezia
fakvorto, signas vorton aŭ esprimon,
kiu subpentras sencon sonsimile.
Ekzemple estas onomatopeo:
el pufa pugo puŝi plurajn puojn.

Orgasmo estas amvolupt-kulmino
(mi la kulminon jam klarigis supre).

Perversa estas tiu, kiu ĉasas
danĝerajn, drastajn, naŭzajn, abomenajn,
malsanajn kaj kruelajn amvoluptojn.
Sed kiu lerte-sperte serĉas novajn
kombinojn kaj sagacajn poziciojn,
faranta tiel arton el amludo
por doni, preni la plejeble multan
plezuron en la kuno korpfandanta
(nur la fuŝulo fikas, kiel taŭro),
tiu ja majstras ame, ne perversas.

La piĉo (bele ŝmaca vorto) signas
tute vulgare la virinan fendon,
kaŝitan en la ombra musk' de haroj.
La vorto venas el la slavaj lingvoj,
ĉar latinidaj vortoj "kuno", "kono"
ne taŭgas, okupitaj alisence.
Sed ĉiuj slavaj lingvoj same havas
en tiu vorto la silabon "pi"
kaj ankaŭ sonon "zdo" aŭ "ĉo" aŭ "ĝo",
ĉi vorton ni donacu do al ili:
ja nian lingvon slava tero naskis
kaj por la nask' ĉi aĵo necesegas.
(Ni havus pare al la "kakaceto"
la ĉarman kaj ludeman "pipiĉeton",
kaj krome ankaŭ la karesan "pinjon",
kaj eĉ "pipinjon" tute pepetante.)

Nun pisi. Ĉu mi devas ĝin klarigi?
Nu, eble por leganto ekzotika.
Ĝi estas: lavi per elkorpa akvo
la lokojn, kiuj servas por plezuro.

Ĉu plumpa? Krudaspekta, senformega,
maldelikata kaj maleleganta,
kiel la pugo de virin' grasega.

Kaj pranci: levi sin subite svinge
sur postpiedojn (pri ĉeval' obstina).
Ekzistas ankaŭ "baŭmi" en ĉi senco,
sed ĉu domaĝe? Uzu ilin ambaŭ,
kaj ĝoju, ke ni estas tiel riĉaj!
Sed iom plivastigas mi la sencon
de "pranci", ĝin uzante ankaŭ jene:
stariĝi sur la piedfingrojn, kiel
la vir' malalta, se li volas kisi
virinon altan, aŭ stariĝi alten,
kiel la servopreta virorgano.

Nun pruda estas viro aŭ virino,
kiu vidante nudan korpoparton
en bano, sur statuo, sur pentraĵo,
aŭ libron, kiu temas ne pri preĝo,
aŭ eĉ infanon (ĉar infano estas
malĉasta atestaĵ' pri fia ago,
ĉar ĝi al tia ago dankas ja
ekziston sian, ho, terura mondo!)
tuj indigniĝas, grumblas, hejmen kuras,
sin kaŝas en angulo kaj masturbas.
Do "pruda" estas aĉe ĉastafekta.

Kaj puca estas troornamaĉita.

Nun pugo sekvas, mia propra ido,
belsona nom' de bela korpoparto,
kiun ĝis nun ni nomis, fi, sidvangoj.
Ĝi estas grekdevena. Certe aŭdis
vi jam pri Aphrodite Kallipyge:
Belpuga Afrodita! Jen la grekoj
ne timis do esprimi sian plaĉon,
pri ĉi sekreta loko de l' diino.
La vorto propre devus esti "pigo",
sed kion fari, ĝi signifas birdon.
Kaj "pugo" eble eĉ pli verve sonas
kaj taŭgas ankaŭ onomatopee
(rigardu la soneton tridekduan).

La retikulo estas la saketo,
en kiu portas niaj damoj pudron,
poŝtukon, liporuĝon, cigaredon,
ĉar ili ja laŭ la nuntempa modo
portadas siajn poŝojn en la manoj.

Per sensoj kvin ni ĝuas amatinon,
belon per vida, voĉon per la aŭda,
odoron ŝian sorĉan per la flara,
aroman kison ŝian per la gusta,
kaj silkan haŭton, ame varman korpon
kaj ardan plejprofundon per la palpa.

Nun sino, milda golf' de l' sida korpo.
Sen ĝi ne povus luli la patrino
infanon, la amato amatinon,
ĝi, sekve, estas neoficiala.

La skroto estas retikul' de viro
en kiu portas li la du globetojn
(aŭ pli familiare: la kojonojn),
kiujn kisigi estas ĉe la flandroj
insulto plej ofenda, kvankam ilin
memvole kisas la virin' amanta
en la ebrio de la amdorloto.

La smirgo estas la pulvor' malglata,
uzata por poluro (smirgpapero).

Kaj spili estas bori la barelon
batante kranon en la ŝtopo-truon
(agrabla sinonim' de l' ama ago).

Kaj strikta estas streĉmalvasta, kiel
la amgrotet' de l' ĵusa virgulino.

Svelta: gracitalia, belstatura.

Kaj ŝminki estas: plibeligi vangojn
el tiglo per artefaritaj rozoj.

Kaj ŝoki estas: malagrable tuŝi,
konsterni, indignigi, animskui.
Ekzemple fraŭlineto, ekvidinte
ornamon viran, tuj ŝokiĝas ĝene,
kaj kovras siajn vangojn per la manoj
kaj spionadas nur inter la fingroj.

Kaj ŝrumpi estas: kuntiriĝi aĉe,
kiel la figo, lerte komparita
en la sonet' dektria (tre konvenas
al ĉi soneto la numer' fatala).

La taŭro estas simple vira bovo.

Kaj tiglo estas vazo apoteka
por mikso, kirlo, fando de ŝmiraĵoj.
Ankaŭ virinoj havas tian tiglon,
en kiu oni kirlas ambalzamon.
Kaj se la viro diligente kirlas,
post naŭ monatoj la rezulto ploros.

Mi finis. Jen, dum vi la libron ĝuas,
ĝi vin ne sole distras, sed instruas
vin ankaŭ uzi pli vortriĉan stilon.
kunligos vi plezuron kaj utilon.

P. P.